چین و آمریکا در حال رسیدن به نقطه بی بازگشتی از تقابل هستند - مجله عکسها

با تور چین سفری خاطره انگیز را تجربه کنید و از قدیمیترین تاریخچه آسیا دیدن کنید و از دیوار چین در پکن عبور کنید و به نمایشگاه گوانجو رفته و در خیابانهای شانگهای قدم بزنید.

به گزارش گروه بین الملل خبرنگاران به نفل از نشنال اینترست، بیشتر دانشمندان رئالیست بر این باورند که نزاع بین قدرت های در حال خیزش و قدرت های مستقر امری اجتناب ناپذیر نیست. با این حال، در هر رابطه ای نقاط عطف و یا نقاط غیر قابل بازگشتی وجود دارند، و چین و ایالات متحده نیز به سرعت در حال حرکت به سوی چنین نقطه ای هستند. شیوه های دیپلماتیک سنتی نمی توانند کار چندانی برای حل موضوعات چالش برانگیزی انجام دهند که در حال حاضر روابط چین و آمریکا را تحت تأثیر قرار داده اند. این دو قدرت بزرگ به شکلی فزاینده بر قابلیت های نظامی و تاکتیک های سخت خود متکی شده اند. این امر خاصه درباره دریای چین جنوبی مصداق دارد، جایی که یکی از بزرگترین و خاص ترین نقاط درگیری بین چین و ایالات متحده است. در شرایطی که هر دو طرف اقیانوس آرام به این تشخیص رسیده اند که یک نوع ثبات راهبردی برای جلوگیری از نزاع قدرت های بزرگ لازم است، اما هم چین و هم ایالات متحده علاقه ای به مصالحه و اعطای امتیازات قابل توجه ای ندارند که لازمه انتقال روابط از مرحله نزاع و مقابله به مرحله همکاری و تعامل هستند. در عوض، این دو کشور در حال تهدید یکدیگر برای بدترین شرایط هستند.

ناکامی در دستیابی به ثبات راهبردی

راه چاره پیشنهادی چین برای موضوع ثبات راهبردی چین و آمریکا یک مدل نوین روابط با کشورهای بزرگ است که ایالات متحده و چین را به اجتناب از تقابل و نزاع، احترام به نظام های سیاسی و منافع سیاسی یکدیگر - خاصه منافع اصلی چین - و پیگیری همکاری برد-برد تشویق می نماید. چین به طور استثنایی علاقه مند به این پیشنهاد است و آن را در نشست ها و دیدار های سطح بالای مقامات چینی و آمریکایی مطرح نموده است. علاقه چین به مدل نوین روابط با کشورهای بزرگ را می توان به طرق مختلفی تبیین کرد. پذیرش پیشنهاد چین از سوی آمریکایی ها می تواند خیزش چین را تسهیل نموده، و به حزب کمونیست چین به عنوان یک رهبر و پیشقراول در زمینه استحکام و احیای ملی مشروعیت بخشد. پذیرش مدل نوین روابط با کشورهای بزرگ می تواند یک محیط بین المللی مناسب را برای رشد چین فراهم کند، و به طور اساسی به چین مجال می دهد تا بدون رقابت و نزاع از سوی یک قدرتِ بزرگِ دیگر، به قدرت سرآمد آسیا تبدیل گردد.

این پیشنهاد همچنین این قابلیت بالقوه را دارد که چین را همتراز ایالات متحده آمریکا کند، و آن را به جایگاهی برابر برساند، شرایطی که ایالات متحده به آن اذعان کند. به رسمیت شناختن استحکام و قدرت چین از سوی آمریکا نه تنها می تواند تأثیراتی خارجی داشته باشد، بلکه ملی گرایی و قدرت رهبری حزب کمونیست چین را نیز در داخل کشور منعکس کند. علاوه بر آن، این مدلِ نوین، ابزاری برای ایجاد یک رویه تعامل در روابط چین و آمریکا باشد که بیشتر در راستای منافع چینی ها است، و جهت ایجاد عرصه نفوذ چین در آسیا - احتمالا یک نظم منطقه ای با مرکزیت چین - را فراهم کند.

پیش از نشست اخیر شی جینپینگ و باراک اوباما، شی خاطرنشان کرد که طرح پیشنهادی مدل نوین روابط با کشورهای بزرگ از سوی چین می تواند یکی از مهمترین موضوعات مورد بحث باشد، اما زمانی که این پیشنهاد در این نشست مطرح شد، تعیین نیست که چه میزان پیشرفتی بر سر آن حاصل شد. از آنجا که رهبران ایالات متحده بر این باورند که این پیشنهاد به بهترین وجه تأمین کننده منافع آمریکا نیست، ایالات متحده به صورت مکرر پیشنهاد چین را نادیده گرفته اند. ایالات متحده به عنوان یک قدرت هژمون، همچنان توان سیطره بر سیاست جهانی را دارد، در این شرایط پذیرش یک چارچوب ژئوپولیتیک جایگزین از سوی یک رقیبِ راهبردی، نیازمند هزینه کردن میزان تعیینی از قدرت و نفوذ است. به همین دلیل، پذیرش پیشنهاد چین می تواند به دیگر دولت های حاضر در نظام جهانی این نکته را القا کند که ایالات متحده در سراشیبی افول است.

پ