پرداخت هزینه شبکه فاضلاب لندن توسط ایران! - مجله عکسها

برای دیدن بریتانیای کبیر با تور انگلیس همراه باشید.

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، تا اوایل دهه 50 ایران میلیاردها دلار از خارجی ها وام گرفته بود با بهره 12درصد که بهره بالایی محسوب می شد. درواقع آن موقع فقط کشورهایی که احتیاج ضروری داشتند چنین وام هایی دریافت می کردند. اما از دهه 50 نفت گران شد و ایران آغاز کرد به وام دادن به خارجی ها؛ به جای آنکه بدهی هایش را بپردازد و از پرداخت سود دیرکرد آن ها خلاص گردد. پرداخت سریع تر بدهی های ایران به جای پرداخت وام به خارجی ها موضوعی بود که خیلی ها در ایران به ویژه اقتصاددانان به آن تأکید داشتند ولی شاه گوشش به این حرف ها بدهکار نبود و اصلاً قبول نداشت کسی بتواند بهتر از او فکر کند و نظر بدهد. پس از افزایش درآمد نفتی در سال 53 این وام های پرداختی ایران مشهور شدند چون به کشورهای اروپایی و حتی فرانسه و انگلستان نیز ارائه می شدند. بهره این وام ها که بانک دنیای و صندوق بین المللی پول نیز از آن ها بی نصیب نماندند 2 تا 3 درصد بود و البته بخشی از این وام ها بلاعوض بود !

9 میلیارد دلار وام ایرانی!

بر وام کم بهره یا بلاعوض، بخشی از وام های پرداختی ایران در قالب سرمایه گذاری و خرید سهام شرکت ها بود. ولی مشکل اینجا بود که خریدهای سهام بر اساس یک استراتژی مشخص و براساس نظرات کارشناسی نبود و بیشتر جنبه نمایشی داشت. تاجایی که گاهی سهام شرکت های در حال ورشکستگی غربی خریداری می شد تا پولی به صندوقشان ریخته گردد و از سقوط مالی نجات یابند و شاه بتواند خوش خدمتی اش را به غربی ها اثبات کند. همان موقع افرادی در ایران حساب کردند و دیدند مجموع سود ناشی از این وام ها و سرمایه گذاری ها فقط حدود نیم درصد است! درواقع نه وام بود و نه سرمایه گذاری؛ بذل و بخششی بود از کیسه ایرانی ها که خودشان هزار جور مسائل معیشتی و بهداشتی داشتند. حالا مبلغ وام ها چقدر بود؟ امیرعباس هویدا در زمان نخست وزیری در سال 53 اعلام نمود که مبلغ وام های پرداختی به غربی ها بیش از 9 میلیارد دلار است .

شاه پُز می داد!

احتیاج ایران به پول که به دریافت وام منجر می شد و هم زمان پرداخت وام به غربی ها تنها یک دلیل می تواند داشته باشد؛ تاریخ نگاران معتقدند شاه به غربی ها باج می داد. شاه 3 میلیارد دلار به فرانسه وام داده بود و یک میلیارد و 200 میلیون دلار به بریتانیا. 200 میلیون دلار هم به لهستان و 160 میلیون دلار به بلغارستان وام داده بود. وام هایی نیز به کشورهای همسایه پرداخت شده بود ولی وام دادن به کشورهای ثروتمند غربی برای بسیاری حتی روزنامه نگاران فرانسوی و انگلیسی نیز عجیب بود و سروصدای زیادی به راه انداخت؛ غوغایی که شاه از آن خوشش می آمد و آن را مایه پُز می دانست !

بهسازی شبکه فاضلاب لندن با وام شاه!

از میان بذل و بخشش های شاه از پول ملت، یکی از همه بیشتر صدا کرد؛ یاری یک میلیون پوندی برای بهسازی شبکه فاضلاب لندن! هم زمان یک هدیه 500 هزار پوندی نیز به باغ وحش لندن اعطا شد. دراین باره سخن بسیار است اما می توان به سخن کنایه آمیز عبدالمجید مجیدی رئیس سازمان برنامه وبودجه در دوران پهلوی اشاره نمود که در کتاب خاطراتش چنین آورده است: مردم در سال 55 حاضر بودند آب غیربهداشتی را در شهرهای بزرگی همچون کاشان تحمل نمایند، قطعی متناوب برق را نادیده بگیرند و... اما دست کم قبرستانی داشته باشند که درگذشتگان خود را به صورت بهداشتی کفن ودفن نمایند نه به صورت غیربهداشتی و در فضای غیرمسقف. تأمین این احتیاجهای ابتدایی ضروری در برنامه کار دولت نبود چون بازدهی نداشت. ظاهراً یاری یک میلیون پوندی محمدرضا پهلوی برای بازسازی فاضلاب لندن و هدیه نیم میلیون پوندی به باغ وحش این شهر در همین ایام، دارای بازده کوتاه مدت و میان مدت مالی بود !

شرایط مردم چگونه بود؟

آنالیز شرایط زندگی و معیشت مردم در دهه 50 به خوبی نشان می دهد این وام ها بیشتر باج بودند و فقط برای پز دادن. تا دهه 50 ایران در حوزه توزیع برابر درآمد مسائل جدی داشت و در دهه 50 بنا به آمار سازمان بین المللی کار به یکی از بدترین کشورهای دنیا ازنظر برابری توزیع درآمد تبدیل شد. درواقع در ایران تضاد طبقاتی بیداد می کرد. حلبی آبادهایی در اطراف تهران و شهرهای بزرگ شکل گرفته بود که چهره زشت فقر را به نمایش می گذاشت. در همه حوزه های معیشتی و اجتماعی مسائل جدی وجود داشت. در سال های ابتدایی دهه 50 هنوز روستاهای ایران برق نداشتند و به دلیل واردات بی برنامه مواد غذایی، کشاورزی ایران رو به نابودی می رفت. حیرت آور اینکه بنا به آنالیز های ملی در سال 52 حدود نیمی از شهرنشینان و روستاییان ایران با مشکل سوءتغذیه روبرو بودند. این چنین بود که موسسه آمریکایی هادسن در سال 54 گزارشی منتشر و اعلام نمود اگر تمامی سیاست های مالی حکومت پهلوی نیز به نتیجه برسد بازهم در سال 64 اقتصاد ایران از اقتصاد هندوستان بهتر نخواهد بود و اگر از مکزیک عقب نباشد حداکثر به سطح آن کشور خواهد رسید. یک نویسنده آمریکایی در مقاله ای که در سال 53 چاپ شد درباره ایران نوشته است: شرایط ایران به طورکلی به مراتب بدتر از کشوری مانند سوریه است که نه نفت دارد نه ثبات سیاسی. به این دلیل که شاه برای توسعه کشور کوشش جدی نکرده است .

منبع:فارس

،