روزگاری که مسافران برای ورود به شهر شیتیل می دادند - مجله عکسها

خبرنگاران- ابوذر چهل امیرانی: تهران که مرکز ایران شد و با توسعه آن، حصار و برج و باروهایی دور آن کشیدند، این شهر صاحب 12دروازه شد تا مردم از آنها رفت وآمد نمایند.

قصه های خواندنی تهران را اینجا ببینید

جعفر شهری در کتاب تهران قدیم می گوید: این دروازه های دوازده گانه، تنها راه ورود و خروج به شهر تهران بود که از اذان صبح باز و کمی بعد از اذان مغرب بسته می شد و مردم فقط در این زمان می توانستند از شهر خارج و یا به شهر وارد شوند و در ساعات غیرمجاز فقط با راضی ساختن دروازه بانان و دادن پول و رشوه اجازه عبور و مرور داشتند، در غیر این صورت باید تا باز شدن آنها صبر می کردند.

این دروازه ها برترین محل برای وصول مالیات و عوارض از کاروان ها و تجار به حساب می آمدند چون برای هر لنگه بار قاطر یک عباسی، برای هر لنگه بار شتر 5شاهی، 2 قران برای هر درشکه، 3قران برای هر کالسکه، 4قران برای هر دلیجان، 5قران برای هر گاری پستی و یک تومان برای هر گاری تجاری، از مسافران و تاجران گرفته می شد.

نکته جالب اینکه، همه این عایدات به حساب یک نفر ریخته می شد که دروازه ها را به صورت یک ساله به وسیله مزایده از دربار اجاره نموده بود. البته برندگان این مزایده ها، همواره یکی از دولتیان یا درباریان بودند.

در کنار پرداخت این مبالغ، گاهی اوقات مردم مجبور می شدند پولی به مأموران دروازه ها بدهند تا اجازه دهند بعد از غروب آفتاب وارد شهر شوند. آنها 2اتاق در اطراف دروازه ها داشتند که در یکی از آنها مأموران اخذ عوارض و در دیگری دروازه بان هایی حضور داشتند که موظف به بستن و گشودن دروازه ها و تفتیش کالاها بودند. آنها حتی به تفتیش بدنی و تجسس در اموال مردم می پرداختند.