راهنمای خرید عمده کفش ورزشی از چین | بهترین شهرها، بازارها، نمایشگاه ها و روش های حمل
به گزارش مجله عکسها، واردات کفش ورزشی از چین یکی از پرسودترین و درعینحال چالشبرانگیزترین مسیرهای تجاری برای بازرگانان ایرانی بهشمار میآید. با توجه به اینکه چین بزرگترین تولیدکننده کفش جهان است و مجموعهای گسترده از بازارهای عمدهفروشی، نمایشگاههای تخصصی و کارخانجات تولیدی را در خود جای داده، انتخاب مقصد مناسب برای خرید عمده میتواند نقش تعیینکنندهای در کیفیت کالا، قیمت تمامشده و موفقیت تجاری ایفا کند. این گزارش جامع تلاش دارد تا با معرفی دقیق مهمترین شهرها، بازارها و نمایشگاههای تخصصی کفش در چین، نکات طلایی مذاکره با فروشندگان، روشهای حمل و ترخیص کالا و بهترین فصلهای خرید را در اختیار شما قرار دهد. اگر قصد دارید تجربهای موفق در خرید عمده کفش ورزشی از چین داشته باشید، تا انتهای این راهنمای تخصصی همراه ما باشید.

شهرها و بازارهای عمدهفروشی کفش در چین
- گوانگژو (Guangzhou): این شهر یکی از مهمترین قطبهای کفش در جنوب چین است. بازار کفش «گوانگدا» با وسعت حدود 500 هزار مترمربع و بیش از 4000 غرفه، بزرگترین مرکز خرید عمده کفش در جنوب چین بهشمار میآید و همه انواع کفش از جمله کفشهای اسپرت، کوهنوردی، بوت و بچگانه را عرضه میکند. بازار «مجموعه کفش بینالمللی گوانگجو» (Guangzhou International Shoes Plaza) نیز بهصورت عمده فعالیت کرده و برندهای متوسط تا مرغوب (شامل کفشهای ورزشی) را ارائه میدهد. قیمتها در گوانگژو بسیار رقابتی است؛ بهعنوان مثال کفشهای عادی بین 4 تا 7 دلار (مناسب با قیمت تمامشده پایین) و انواع مرغوبتر حدود 14 دلار فروخته میشوند. محدوده حداقل سفارش بسته به عرضهکننده متفاوت است ولی معمولاً چند ده جفت کفش در نظر گرفته میشود. مزایا: تنوع فراوان محصول و قیمتهای بسیار مناسب. معایب: نیاز به سفارش عمده (برای برخی محصولات MOQ بالا است) و پراکندگی بازارها در سطح شهر.
- ونژو (Wenzhou): وِنژو در استان ژجیانگ به «پایتخت کفش چین» معروف است. این شهر بیش از 3000 کارخانه کفش دارد و سالانه حدود 1 میلیارد جفت کفش تولید میکند. مراکز عمدهفروشی مهم آن شامل «شهر کفش ونژو» (3000 مترمربع، 150 غرفه) و «شهر بینالمللی کفش ونژو» (160٬000 مترمربع، 1200 غرفه) هستند. این بازارها انواع مدلهای کفش زنانه، مردانه و بچهگانه (از جمله کفشهای اسپرت) را عرضه میکنند. کیفیت محصولات ونژو معمولاً بالا و قیمتها در حد مناسب و اقتصادی است. مزایا: محصولات برنددار خوب و قیمتهای مقرونبهصرفه. معایب: فاصله زیاد با ایران و پیچیدگی حملونقل.
- ییوو (Yiwu, Zhejiang): ییوو بزرگترین بازار عمده کالای کوچک در جهان است که انواع مختلفی کالا از جمله کیف، کفش و تجهیزات ورزشی را پوشش میدهد. این بازار فرصت دسترسی به صدها تأمینکننده را فراهم میکند. محصولات کفش ورزشی در ییوو اغلب تولیدات کارگاهی ارزانقیمت هستند. حداقل سفارش: معمولا برحسب کارتن محاسبه میشود؛ بهطور نمونه، حداقل سفارش کفش حدود 200-300 جفت است (برای صندلهای ارزانقیمت تا 5000 جفت). مزایا: تنوع بسیار بالا و قیمت پایین. معایب: کیفیت پایینتر برخی کالاها و الزام سفارش عمده (MOQ بالا).
- شنیانگ (Shenyang): در شمال شرق چین، بازار بزرگ «نانتا» (Nanta Shoe City) قرار دارد که حدود 78٬000 مترمربع مساحت و 3000 غرفه دارد. این مجموعه با بیش از 36 میلیارد یوان گردش مالی سالانه، یکی از مشهورترین مراکز کفش چین است. کفشهای عرضهشده در این بازار از کفش ساده ارزان تا مدلهای متوسطقیمت را شامل میشوند. مزایا: پوشش کامل بازارهای شمالی و دسترسی به تولیدکنندگان چینی معتبر. معایب: عمدتاً برندهای خارجی شناختهشده در آن کمتر دیده میشود.
- ژنگژو (Zhengzhou, Henan): در مرکز چین، بازار «کفش بینالمللی ژنگژو» قرار دارد که مساحتی بیش از 510 هزار مترمربع داشته و بالغبر 2500 واحد تجاری را در خود جای داده است. این بازار بیش از 1000 برند شناختهشده داخلی و خارجی را در ردههای کیفیت گوناگون (از ارزان تا لوکس) ارائه میکند. گردش مالی سالانه این بازار بیش از 40 میلیارد یوان برآورد میشود. مزایا: تنوع گسترده برندها و پوشش بازار مرکزی چین. معایب: فاصله از بنادر ساحلی (هزینه حمل بالاتر).
- هانگژو (Hangzhou, Zhejiang): بازار «شهر تجارت بینالمللی وستلیک هانگژو» بهطور تخصصی به کفش اختصاص یافته و عرضهکنندگان سراسر چین را گردهم آورده است. این بازار انواع مدلهای کفش از جمله کفشهای ورزشی، روزمره و چرمی را عرضه میکند. قیمتها و کیفیت در سطح متوسط (از ارزان تا متوسطقیمت) قرار دارد. مزایا: نزدیک بودن به کانونهای تولید کفش استان ژجیانگ. معایب: عمدتاً برندهای چینی (بینالمللی کمتر).
- دونگگان (Dongguan/Houjie, Guangdong): منطقه «هوجیه» در دونگگان بزرگترین قطب تولید کفش جهان است. در اینجا صدها کارخانه بزرگ با زنجیره کامل تولید از مواد اولیه تا کفش نهایی وجود دارد. بازارها و مراکز عمدهفروشی در هوجیه عمدتاً به فروش کالای کارگاهی و برندهای کارگاهی اختصاص دارد. مزایا: دسترسی به تولیدات فابریک و قیمت عمدهفروشی. معایب: کالاها عمدتاً بدون برند خاص و بهصورت عمده عرضه میشوند.
برای دریافت مشاوره و خدمات تخصصی گردشگری و سفر به سراسر دنیا با کارگزار مستقیم تورهای مسافرتی و گردشگری همراه باشید.
نمایشگاهها و مراکز تخصصی بینالمللی
- China Sport Show (نانچانگ): بزرگترین نمایشگاه بینالمللی تجهیزات ورزشی چین است که هر ساله اواخر بهار (مثلاً در خرداد 1404) در نانچانگ برگزار میشود. در این نمایشگاه هزاران تأمینکننده داخلی و خارجی حضور دارند و انواع محصولات ورزشی شامل کفشهای ورزشی به نمایش گذاشته میشود.
- Shoes & Leather - Guangzhou (گوانگژو): نمایشگاه تخصصی کفش و چرم در گوانگژو است که میانه اردیبهشت برگزار میشود. این رویداد زیرمجموعه نمایشگاه بینالمللی واردات و صادرات چین (کاتونفر) بوده و جدیدترین مدلهای کفشهای مختلف (از اسپرت تا مجلسی) را جمعآوری میکند.
- Canton Fair (گوانگژو): نمایشگاه فصلی کانتون که هر سال دو بار (اوایل اردیبهشت و اوایل مهر) برگزار میشود. در یکی از فازهای آن گروه کالاهای مصرفی و لوازم ورزشی عرضه میشود. بازدید از فاز مربوط به کفش و پوشاک میتواند فرصت مذاکره مستقیم با تولیدکنندگان متعدد کفش را فراهم کند.
- نمایشگاههای منطقهای و مجازی: علاوه بر موارد بالا، نمایشگاههای تخصصی محلی در شهرهایی مانند پکن یا شانگهای و نیز پلتفرمهای تجارت الکترونیک (مجازی) نقش مهمی در یافتن تأمینکننده دارند.
فصلهای مناسب سفر خرید
زمانبندی سفر برای خرید عمده بسیار مهم است. بهترین فصلها معمولاً بهار (بعد از اتمام تعطیلات سال نو چینی) و اوایل پاییز (قبل از تعطیلات ملی «هفته طلایی») هستند، زیرا در این ایام تولید و عرضه کالا به اوج میرسد و از تعطیلی واحدها بهدلیل تعطیلات بزرگ اجتناب میشود. برگزاری نمایشگاههایی مانند Canton Fair و China Sport Show نیز عموماً در همین فصول است. در مقابل، تعطیلات اصلی چین از جمله سال نو قمری چینی (ژانویه/فوریه) و تعطیلات هفته ملی (اوایل مهر) زمانهای نامناسبی برای برنامهریزی سفر کاری هستند، زیرا بسیاری از کارخانهها و بازارها بستهاند. همچنین در ماههای اوج تابستان (تیر و مرداد) به دلیل گرمای شدید و تعطیلات در سطح چین، مشکلات لجستیکی و افزایش قیمتها وجود دارد.
نکات مذاکره با فروشندگان چینی
- چانهزنی بر سر قیمت: در فرهنگ تجاری چین، چانهزدن بر سر قیمت رایج است و فروشندگان انتظار تخفیف دارند. شروع معامله با قیمت اولیه بدون مذاکره میتواند منجر به ضرر مالی شود.
- تأکید بر رابطه بلندمدت و حجم سفارش: برای جلب حسننیت فروشنده، بهبود رابطه بلندمدت تجاری مهم است. معمولاً میتوان با پیشنهاد سفارشات بیشتر در آینده، ارجاع مشتریان جدید و پرداخت به یوان چین (RMB) شروط بهتری برای کاهش قیمت دریافت کرد.
- ارتباط مؤثر با ابزارهای محلی: استفاده از ابزارهای ارتباطی رایج در چین مانند ویچت (WeChat) در مذاکرات بسیار مهم است. تقریباً همه تأمینکنندگان چینی از ویچت برای مکاتبات تجاری استفاده میکنند و پاسخگویی سریعتر از ایمیل دارد.
- آداب و ادبیات مذاکره: رعایت ادب، تبادل احترام (مثل تعارف چای)، و اجتناب از مواجهه یا انتقاد آشکار از طرف مقابل به حفظ «وجاهت» (صورت یا Face) کمک میکند. بهتر است در صورت بروز اختلاف نظرها با ظرافت و آمادگی برای سازش برخورد شود.
- قرارداد و شرایط شفاف: پیش از هر چیز، جزئیات سفارش، مشخصات فنی و شرایط پرداخت (مانند استفاده از قراردادهای فوروارد یا ایرانکشور) را بهروشنی با فروشنده مشخص کنید. استفاده از Incoterms (مانند FOB/CIF) و مستندسازی کامل (پیشفاکتور، فاکتور رسمی) در جلوگیری از اختلافات آتی مؤثر است.
روشهای حمل و نقل کالا به ایران
انتخاب روش حملونقل به حجم، زمان و بودجه وابسته است:
- حمل دریایی (کانتینری): ارزانترین روش برای محمولههای فله و عمده است. معمولاً کالاها از بنادر اصلی چین (مثلاً شانگهای، نینگبو، شنژن یا گوانگژو) بارگیری و در بنادر بزرگ ایران (مانند بندرعباس) تخلیه میشوند. این روش برای کارگوهای بزرگ (FCL) یا کارگوهای کوچک (LCL) قابل استفاده است. زمان حمل معمولاً بین 20 تا 35 روز است و هزینه بیمه و احتمال آسیب دیدن کالا نسبتاً پایین است. معایب: زمانبر بودن نسبت به روشهای هوایی و لزوم برنامهریزی قبلی.
- حمل هوایی: سریعترین روش است (حدود 2-5 روز) و مناسب محمولههای سبک و ارزشمند یا سفارشات فوری است. برای بستههای بالای 45-100 کیلوگرم یا کالاهای با ارزش بالا توصیه میشود. معایب: هزینه بسیار بالاتر نسبت به حمل دریایی. معمولاً تا 20-30 کیلوگرم میتوانید از شرکتهای پیک بینالمللی استفاده کنید و بارهای بزرگتر از طریق چارتر یا ایرکارتن ارسال میشوند.
- پست اکسپرس (محمولههای کوچک): برای بستههای کمتر از حدود 20 کیلوگرم مناسب است. ارسال از طریق پستهای بینالمللی (DHL، FedEx و غیره) بسیار سریع و درببهدرب است اما هزینه گمرک در ایران را پوشش نمیدهد. بنابراین باید توجه داشت که هزینه و تشریفات گمرکی بر عهده گیرنده خواهد بود.
- خدمات درببهدرب (DDP): بسیاری از شرکتهای حملونقل ازجمله خدمات ویژهای تحت عنوان DDP (Delivered Duty Paid) ارائه میدهند که شامل تمام مراحل حمل، ترخیص گمرکی و تحویل در مقصد است. این روش زحمت ترخیص را از دوش خریدار برمیدارد اما در هزینه نهایی گنجانده میشود.
- روشهای زمینی/ریلی: بهطور محدود و در موارد خاص (مثلاً از طریق قزاقستان یا ترکمنستان) امکان حمل ریلی و زمینی نیز وجود دارد، اما این روشها کمتر متداول و زمانبرند. امروزه امکانات راهآهن چین به ایران به صورت مستقیم محدود است و اغلب برای مسیر چین-اروپا استفاده میشود.
نکات کلیدی در ترخیص گمرکی کفشهای ورزشی
- گروه تعرفهای: کفشهای ورزشی معمولاً در ردیف تعرفه 64059000 قرار میگیرند. طبق قوانین گمرک ایران، حقوق ورودی این ردیف تعرفه برابر با 55٪ و اولویت کالایی 4 است.
- مجوزها و اسناد: برای واردات کفش ورزشی نیاز به مجوز خاصی وجود ندارد، اما عموماً باید پس از ثبت سفارش، نسبت به اخذ مجوز تخصیص ارز از دفتر صنایع منسوجات و پوشاک اقدام کرد. همچنین ثبت شناسه کالا (کُد رهگیری محصول) در سامانه گمرکی ایران برای ترخیص الزامی است.
- سندی و گواهیها: از مدارک ضروری برای ترخیص میتوان به پیشفاکتور (Proforma Invoice)، فاکتور تجاری (Commercial Invoice)، لیست عدلبندی (Packing List)، بارنامه (Bill of Lading) یا بارنامه هوایی، و گواهی مبدأ (Certificate of Origin) اشاره کرد. آماده کردن دقیق و کامل این اسناد روند ترخیص را تسهیل میکند.
- کنترل کیفیت و استانداردها: کفشهای ورزشی وارداتی باید از نظر مواد تشکیلدهنده استانداردهای ایران (مثل محدودیتهای مواد شیمیایی یا ضوابط بهداشتی در صورت نیاز) را رعایت کنند. پیش از حمل، اطمینان حاصل کنید که محصول دارای برچسب استاندارد یا تأییدیه کیفی معتبر باشد.
- انتخاب مسیر ترخیص: معمولا گمرک بندرعباس برای واردات کانتینری، و گمرک فرودگاه امام خمینی (تهران) برای محمولههای هوایی کفش فعال هستند. در همه حال با انتخاب شرکت حملونقل و ترخیصکار معتبر، زمان و هزینه ترخیص را به حداقل برسانید.
- تجربه عملیاتی: باتوجه به تعرفه بالا، واردکننده باید عوامل رقابتپذیری قیمت (مانند حجم خرید بالا و حملونقل اقتصادی) را مدنظر قرار دهد تا نهایتاً محصول نهایی برای مشتریان ایرانی مقرون به صرفه باشد.
نتیجهگیری:
خرید عمده کفش ورزشی از چین، فرصتی طلایی برای ورود به دنیای تجارت بینالمللی و افزایش سودآوری کسبوکار است، اما این مسیر نیازمند دقت بالا، دانش فنی، انتخاب صحیح بازار هدف و شناخت کامل از شرایط حمل و ترخیص است. همانطور که بررسی شد، شهرهایی مانند گوانگژو، ونژو و ییوو، هرکدام ویژگیهای خاص خود را دارند و انتخاب بهترین گزینه به نوع نیاز و بودجه شما بستگی دارد. از سوی دیگر، مذاکره حرفهای با تأمینکنندگان، تسلط بر اصول فرهنگی چین و برنامهریزی دقیق زمانی میتواند نقش بزرگی در موفقیت معاملات ایفا کند. در نهایت، با انتخاب مسیرهای حمل مناسب، تهیه مدارک لازم و رعایت الزامات گمرکی، میتوانید محصولات خود را با بهترین کیفیت و کمترین هزینه وارد کشور کنید. با آگاهی و برنامهریزی، خرید عمده کفش از چین نه تنها سادهتر میشود، بلکه به یکی از موفقترین تجربیات تجاری شما تبدیل خواهد شد.